Skittelsówka – prezent na urodziny

Uwielbiam świętować urodziny – zarówno swoje jak i innych. Urodziny są dla mnie celebracją dnia, w którym ktoś wyjątkowy przyszedł na świat. Nigdy nie wylewam łez, że tego dnia jedna z cyfr w mojej metryce idzie w górę. Traktuję to raczej jako pewnego rodzaju pochwałę, że udało mi się kolejny rok przetrwać na tym pogmatwanym świecie.

Zawsze staram się obdarować znajomych czymś wyjątkowym w ich urodziny. Czasem bywa to problematyczne, jeżeli ta osoba nie posiada specjalnych zainteresowań albo ma już wszystko. Wysilam wtedy mózgownicę, przeglądam internety, podpytuję znajomych, żeby znaleźć coś, z czego ucieszy się solenizant. Jednak najbardziej lubię wykonywać i pakować prezenty ręcznie i wręcz uwielbiam takie prezenty otrzymywać. W taki podarek został włożony wysiłek, czas, pomysł i serce – zawsze bardziej docenię to, niż rzecz nabytą w sklepie.

Dziś podrzucę wam przepis na ciekawy prezent dla mężczyzny. Prawie każdy facet lubi alkohol – nawet jeśli sam nie wypije, to będzie czym kumpli poczęstować. Pomysł na skittelsówkę znalazłam dawno temu na Demotywatory.pl. Zmodyfikowałam tylko nieco przepis pod siebie. Prosty jak drut, jeśli tanio zorganizujecie alkohol, to nie kosztuje zbyt wiele. Obdarowałam tym trunkiem już 2 osoby i wydaje mi się, że każdej się to spodobało.

***

Zakupy:

– 5 butelek 0,2 wódki – butelka 8,5 zł
– 13 paczek cukierków Skittles 38g – paczka 1,70 zł (radziłabym dorzucić jeszcze kilka paczek, jeżeli lubicie intensywniejszy smak i aromat)

Przybory

– 5 szklanych butelek lub słoiczków
– lniana ściereczka
– lejek

Otwieramy Skittlesy, wrzucamy wszystkie cuksy do jednej miseczki i rozdzielamy je na kolory, wrzucając do słoiczków. To jest ta chwila, aby móc bezkarnie poznęcać się nad rodzeństwem na diecie. Wykorzystajcie ją.

Zalewamy cuksy wódką – jedna buteleczka trunku na jeden słoik. Zakręcamy słoiki i potrząsamy. Odstawiamy na jeden dzień i, UWAGA, od czasu do czasu potrząsamy słoikiem, żeby cukierki dobrze się rozpuściły. To, że wódka jest już kolorowa nie oznacza, że napój jest gotowy – kwintesencja smaku tkwi w tym białym wnętrzu, więc potrząsajcie często, żeby wszystko się dobrze rozpuściło.

W międzyczasie wrzućcie puste butelki po gorzałeczkach do zlewu – niech etykietki się dobrze namoczą, żeby można było je sprawniej ściągnąć.

Na drugi dzień otwieramy kolejno jeden słoik i przecedzamy go przez lnianą ściereczkę do innego naczynia. Postępujemy tak z każdym kolorem oddzielnie. UWAGA: filtrowanie przez papierowy ręcznik, co to widywałam w niektórych przepisach, jest totalnie bez sensu, bo raz – trunek bardzo wolno się filtruje, dwa – spora część napoju wsiąka w papier.

Po odcedzeniu przelewamy trunek przez lejek do buteleczki i zakręcamy zakrętką. I tak z pozostałymi kolorami napoju.

ORETY, ZAWADIAKO, a po co się tak męczyć?! Może od razu lnianą ściereczkę na lejek nałożyć i niech się przelewa od razu do buteleczki?! Mniej zmywania będzie! No ok, tylko weźcie pod uwagę, że wódki skittelsowej jest więcej niż w jej pierwotnym wariancie – czyli po przelaniu do butelek do pełna zostanie wam jej trochę. Dlatego bezpieczniej przelać najpierw do osobnego pojemnika i na spokojnie przefiltrować. Potem dopiero zlać do buteleczek, co by przez przypadek nie przelać i nie zalać kolorową cieczą pół kuchni. Zaufajcie mi. Uczę się na błędach. A kolor skittelsów nie schodzi tak łatwo z jasnego blatu.

Lepkie farfocle z ściereczki zgarnijcie łyżeczką i wyrzućcie do śmietnika. Ścierkę od razu zamoczcie i wrzućcie do prania, no chyba ze podoba wam się jej tęczowy wariant.

Teraz odpalacie Photoshopa lub Worda, zależy czym operujecie, i stworzycie etykietki. W moim wydaniu każda buteleczka będzie magicznym napojem i jeżeli solenizantowi będzie czegoś brak, to ma sobie gulnąć napoju, co by mu przybyło*. Tak to sobie wymyśliłam.