Czy wiesz, co mieszka w tobie? Micropia – muzeum mikrobów w Amsterdamie
Planując nasz pobyt w stolicy, dość trzeźwo podeszłam do sprawy i zadecydowałam, że z całej masy muzeów dostępnych w Amsterdamie zwiedzimy… tylko dwa. Nawet nie łudziłam się, że nasze uparte dziecko pozwoli nam na więcej. Rzeczywistość zweryfikowała moje plany i pokazała, ile optymizmu kryło w sobie moje założenie. Ostatniego dnia naszego pobytu w Amsterdamie wiedzieliśmy już, że nie damy rady odhaczyć dwóch muzeów i pozostaliśmy z poważnym dylematem – które wybrać? Mieliśmy swoich faworytów – pierwszy to Muzeum van Gogha, bo jakże by inaczej! Być w Amsterdamie i nie zajrzeć do tego muzeum, to jak być w Zakopanem i nie pomyśleć o Sławomirze. Drugim faworytem było miejsce, które polecał nam gorliwie znajomy Te. – to Micropia. Lub mniej enigmatycznie – muzeum mikrobów.
Serio. Napaliliśmy się na oglądanie bakterii, grzybów, glonów równie jak na portrety i pejzaże mistrza ekspresjonizmu. Po wielu rozterkach, walce między sercem i rozumem, między godnością kulturoznawcy a geek’owskim „robię to dla beki”… wybraliśmy mikroby. Do tej pory nie wiem, co kierowało tą decyzją, ale nawet teraz, długo po tej przygodzie, nie żałuję, że została podjęta.
Także tego. Sorry, Vincent. Zobaczymy się innym razem.
***
Micropia robi wrażenie. Miejsce jest bardzo nowoczesne, zrobione z pomysłem i bogatym portfelem. Klimatem i zaawansowaniem technologicznym przypominało Muzeum morskie Lennusadam w Tallinie (nie, niczego nie przegapiliście. Dopiero będzie na blogu). Nie bez powodu otrzymało miano jednego z najciekawszych muzeów na świecie.
Micropia jest częścią kompleksu Zooparku. Lokalizacja jak najbardziej na miejscu, bo jeżeli wytłumaczyć, czym właściwie jest Micropia, to najtrafniejsze określenie brzmi „zoopark z mikroorganizmami różnej maści”. Do Micropii kupujemy jednak osobny bilet, więc, chcąc jeszcze później wejść do zooparku, musicie zapłacić za następny.
Budynek Micropii posiada dwa piętra. Zwiedzanie zaczynamy od wjechania windą z przewodnikiem na pierwsze piętro – tam otrzymujemy już wolną rękę do zwiedzania. W sali panuje klimatyczny półmrok. Rozpoczynamy zwiedzanie od eksplorowania zawartości słoików z dobrze znanymi nam substancjami – wodą pitną, wodą w rzece itp. Oglądamy ją przez mikroskop i otwieramy usta ze zdziwienia (bądź przerażenia, jeżeli jesteście wrażliwcami).
Przy eksponatach znajdują się tablice opisowe w języku holenderskim i angielskim. Niekiedy tyko oglądamy, a czasami dotykamy lub też potrząsamy próbkami, aby zaświeciły się fluorescencyjne glony. Bajka.
Za szybą kryje się specjalne laboratorium, w którym przebywają pracownicy muzeum. Można w dowolnym czasie zadać im pytanie na temat znajdujących się tu eksponatów.
Można też cyknąć sobie fotkę z takim niesporczakiem.
Wrażenie wywarł na nas kiss-o-meter. Na mnie i Te. ze względu na jego funkcjonalność, Miszy przypadł do gustu podświetlany podest, na który w kółko wchodził i schodził, blokując tym samym innym gościom muzeum możliwość korzystania z urządzenia. Kiss-o-meter działa tak, że wchodzicie na podest w kształcie serca i dajecie sobie buziaka. Kiss-o-meter mierzy siłę waszego pocałunku i filmikiem wizualizuje, czy pretendujecie do namiętnych kochanków z „Titanica”, czy całujecie się jak szkolniaki z filmu „Moja dziewczyna”. I zaraz po tym w wasze oczy uderza informacja, ile waszym pocałunkiem przekazaliście sobie bakterii i jakimi chorobami mogliście się pozarażać.
A oprócz tego? Niezwykle spodobało mi się ogromne szklane terrarium, przez które można obserwować życie mrówek. Fascynację wzbudziły we mnie zwłoki (wiem, jak to brzmi) młodej żyrafy, które dzięki pewnej odmianie bakterii zachowały się bez śladu rozkładu.
Czy wiecie, że w naszym ciele żyje ok 1,5 kg mikroorganizmów? O ich dokładnej ilości, a także funkcji w organizmie dowiecie się, gdy skorzystacie ze specjalnego skanera. To jeden z interaktywnych bajerów muzeum.
Najwięcej emocji wzbudza oglądanie przez mikroskop rzeczy codziennego użytku i obserwowanie, jakie bakterie na nich się znajdują.
I teraz pytanie, czy naprawdę warto myć ręce. 😉
Oglądanie kończymy zejściem schodami na parter. Tam także czeka na nas pewna ciekawostka – eksperyment, który pewnie chciało przeprowadzić niejedno z was. W wielkich, hermetycznie zamkniętych słojach umieszczono produkty spożywcze – możemy obserwować proces ich rozpadu, gnicia, pleśnienia. Przy produktach umieszczone są tabliczki z zaznaczonym dniem zamknięcia słoika.
Moje skąpstwo i łakomstwo nie pozwoliłoby na marnotrawstwo takiego kawałka goudy.
Micropia jest super! Nie przekazuje suchej wiedzy, lecz pokazuje jak obecność mikrobów splata się z naszym codziennym życiem i podkreśla wagę tego, co małe.
***
Rekomendowany wiek zwiedzających od 8. roku życia. Po naszym przykładzie widać jednak, że wiek to nie problem do wejścia, jednak trzy razy się zastanówcie, idąc tam z małym bąblem. Mikropia jest fascynująca i gdyby nie zachowanie Miszy spędzilibyśmy w niej trzy razy tyle czasu. Do tej pory mam małą pretensję do syna, ale odbiję sobie na jego osiemnastce, gdy będę „zabawiać” jego gości nieprzerwanym wchodzeniem i schodzeniem ze stołu zastawionego urodzinowym jedzeniem i alkoholem 😉
Więcej informacji: https://www.micropia.nl/en/
Dni i godziny otwarcia: Micropia jest czynna codziennie, w godzinach zależnych od dnia tygodnia. Szczegóły na stronie www.
Ceny biletów wstępu: Micropia oferuje normalne bilety oraz bilety łączone z wejściem do położonego obok ogrodu zoologicznego w Amsterdamie. Do muzeum bezpłatny wstęp mają posiadacze ważnej karty Museumkaart.
Ceny na rok 2018:
bilet normalny (od 10. roku życia): 14,00€
studenci (za okazaniem ważnego dokumentu): 7,50€
bilet ulgowy (dzieci 3 – 9 lat): 12,00€
dzieci poniżej 3. roku życia: bezpłatnie
Lokalizacja:
Adres: Plantage Kerklaan 38-40, 1018 CZ Amsterdam, Holandia
