Eurotrip dzień 20. Zakończenie i znaczenie

Jakiś czas temu rozmawialiśmy we trójkę – ja, Te. i Dexter – o chwilach, które najbardziej zmroziły nam krew w żyłach podczas Eurotripu. Dla mnie i Te. niezaprzeczalnie było to zepsucie się auta w Albanii i jego naprawa przez czterech chłystków, którzy niepokojąco ni stąd ni zowąd pojawili się, aby nieść nam pomoc. Nie mogliśmy powstrzymać śmiechu, gdy Dexter opowiedział nam, o tym, co w jego odczuciu okazało się najbardziej traumatyczne.

W kempingu, w którym nocowaliśmy ostatniego dnia naszej podróży, ciepłą wodę o poranku załączali w godzinach 9.00 – 11.00. Wszyscy prócz Dextera wstaliśmy ok. 10.00 i poszliśmy się umyć. Temperatura wody w natrysku już pozostawiała wiele do życzenia, a słabe ciśnienie powodowało, że strumień ledwo ciekł ze słuchawki prysznica. Kąpiel zajęła nam trochę czasu, a gdy wróciliśmy z powrotem do namiotu, Dexter jeszcze spał. Pozostał kwadrans do 11.00, więc obudziliśmy Dextera, mówiąc, że za chwilę wyłączają ciepłą wodę. Lekko zdezorientowany Dexter wyszedł z namiotu z kosmetyczką pod pachą i chwiejnym krokiem pobiegł w stronę łazienek. I to jest właśnie to – ta chwila była dla Dexa najbardziej przerażająca. Gdy nasz guzdrała musiał w przeciągu skromnych 15 minut ogarnąć całą swoją poranną toaletę. 😀

Namiot składaliśmy w strugach rzęsistego deszczu. Byliśmy cali przemoczeni, gdy sunęliśmy autem autostradą ku granicy słowacko-polskiej. Do domu. Tego dnia zwiedziliśmy Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. Chłopcy już tam byli, ja po raz pierwszy. To jedyne miejsce z Eurotripu, o którym nie jestem w stanie napisać. Na dzień dzisiejszy brak mi odpowiednich słów, aby omówić to miejsce z należnym mu patosem. Powiem tylko, że Auschwitz przeraża. Przeraża statystyką, skalą bestialstwa. Uważam, że jest miejsce, które każdy powinien odwiedzić, aby uświadomić sobie, co niesie za sobą wojna i faszyzm.

Nie mam zbyt wielu zdjęć z Muzeum. Mam wewnętrzne opory fotografować wnętrza obiektów sakralnych, a zwiedzając Auschwitz czułam się jak w grobowcu. Gdzieś w czeluściach telefonu odnalazłam tę jedną fotografię, która do tej pory wywołuje u dreszcze. Widnieje na nim uschnięta róża wetknięta w drzwi Bloku nr 10, za którymi niegdyś rozegrał się koszmar tysięcy kobiet.

Smutne mieliśmy zakończenie naszego Eurotripu. Niemniej jednak cała nasza podróż była niezapomnianą, radosną przygodą, do której do tej pory bardzo często wracamy pamięcią. Dokonaliśmy tego! Przeżyliśmy to! Przejechaliśmy razem 7000 km, zwiedziliśmy 15 krajów, spędziliśmy razem 21 dni i jakimś cudem się nie pozabijaliśmy. I wyznam szczerze, że nic nie spaja ludzi bardziej niż jedzenie śniadania na krawężniku pod Lidlem.

POROZMAWIAJMY O KONKRETACH, CZYLI O KASIE

Ila was to, Zawadiako, kosztowało? To chyba najczęstsze pytanie, jakie pada, gdy opowiadamy o naszych przygodach. Wydaliśmy we dwójkę na Eurotripie ok. 6 tysięcy złotych za trzytygodniową podróż. Kwota ta uwzględnia wcześniejsze przygotowania – podreperowanie auta, winiety; a także późniejszą naprawę samochodu (a trochę tego było). Jeżeli nadążaliście za postami, to wiecie, że nocowaliśmy głównie w terenie – pozwoliło nam to zaoszczędzić masę pieniędzy, ale odbiliśmy to sobie na jedzeniu i pamiątkach. Odpuszczaliśmy sobie bardzo drogie atrakcje – czasem zastępowaliśmy je tańszymi (zamek w Predjamie zamiast jaskini Križna Jama) lub wchodziliśmy za darmo (wejście do jezior Plitvickich od strony lasu), a czasem w ogóle odpuszczaliśmy. Nie o to jednak chodzi, aby podróżować i nic nie zobaczyć, dlatego wstępowaliśmy do tych atrakcji, na których najbardziej nam zależało (zamek Draculi w Bran, park rozrywki w podziemnej kopalni Salina Turda). Dla porównania Michał, który podróżował ściśle niskobudżetowo wydawał na całym Eurotripie 2 tysiące złotych.

NASZE PODSUMOWANIE KRAJÓW EUROTRIPU

Najlepsza kawa: Wiedeń, Austria
Najgorsza kawa: Grecja
Największe pozytywne zaskoczenie: Albania, Rumunia
Największy zawód: Bułgaria
Najlepszy nocleg: obozowisko przy opuszczonych hotelach w Kupari, nocleg nad samym brzegiem morza w Czarnogórze
Najgorszy: kemping na Słowacji
Najbezpieczniejsze państwo: Austria
Najdroższe paliwo: Rumunia
Najsmaczniejsze jedzenie: Bułgaria
Najgorsze jedzenie: Rumunia
Najlepsi ludzie: Albania
Najbardziej wkurzające: sjesta we Włoszech i Grecji
Najniższe ceny: Albania, Rumunia (oprócz paliwa), Czarnogóra
Najgorzej z angielskim: Bułgaria, Rumunia
Najlepszy alkohol: Bułgaria (wino), Czechy (piwo)

EUROTRIP:

ostrzegł nas, aby przed kolejną większą podróżą z Dexterem zrobić rewizję jego rzeczy. Zabieranie puchowej poduszki to przesada, która kosztowała nas sporo miejsca w samochodzie.
zweryfikował naszą packlistę. Już wiemy, co warto wziąć w kolejną dłuższą podróż, a czego nie. O tym, co dobrze zabrać na podróż samochodową po Europie przeczytacie we wpisie „PACKLISTA, czyli co zabrać w podróż po Eurpie”
uświadomił nas, jak bardzo postępuje unifikacja kultury i jak trudno w Europie o prawdziwą egzotykę. Mobilność ludzi i turystyka sprawiły, że sporo państw oferuje ten sam standard usług i towarów (Lidla znaleźliśmy w prawie każdym państwie). Czasem naprawdę trudno było dostać prawdziwe, lokalne produkty.
utwierdził nas w przekonaniu, że nie trzeba znać języka, aby podróżować. Eurotrip udowodnił, że najlepiej sprawdza się Międzynarodowy Język Migowy. Czasem nawet zbyt sprawne posługiwanie się angielskim bardziej utrudnia niż ułatwia komunikację, bo wiele słów może być dla obcokrajowca niezrozumiałych. Niekiedy lepiej jest powiedzieć po prostu „toilet” i bezradnie unieść ramiona, niż konstruować długie zdanie, żeby dowiedzieć się, gdzie pójść za potrzebą.
pokazał, że nie ma co się bać. Z niemal każdej problematycznej sytuacji jest wyjście: co pokazało nam popsute auto w Albanii, którą tak nas straszono. Rozbijaliśmy się na dziko, kupowaliśmy lokalne jedzenie – nikt nas nie napadł, nie otruł, nie okradł, nie pobił. Paradoksalnie – okradli nas jeden, jedyny raz… w Polsce! I to na bardzo „przyjaznym” festiwalu.
udowodnił, że nie trzeba mieć dużo pieniędzy, aby podróżować, co pokazał z kolei Michał, który wydał przez te całe 3 tygodnie zaledwie 2000 zł, niewiele sobie odejmując od ust.
uświadomił nam, że odpowiada nam taka forma podróżowania. Chyba nigdy nie skorzystamy z wycieczki zorganizowanej. Decydowanie na własną rękę o tym, gdzie pojedziemy, pozwoliło nam zwiedzić miejsca, których nie ma w przewodnikach. Zatrzymywaliśmy się gdzie chcieliśmy i na ile chcieliśmy. Mogliśmy porozmawiać z ludźmi i wtopić się w ich kulturę. Pasuje nam taka swoboda.
pokazał, że hobby spaja związek, szczególnie podróżowanie. Istnieje takie powiedzonko, że „najczęstsza przyczyna rozwodu to: remont i gra w Monopoly”. Pewna blogerka, parafrazując to stwierdzenie, dodała, że „kryzys w podróży”. A o kryzysowe sytuacje w podróżowaniu bardzo łatwo. Dzięki Eurotripowi ja i Te. znamy swoje zachowania w innych warunkach niż „domowe”. To bardzo ważne doświadczenie, bo w innym kraju, innej rzeczywistości, jesteśmy zdani wyłącznie na siebie, dobrze więc wiedzieć, czego się po sobie spodziewać. Eurotrip utwierdził mnie, że Te. to ten na całe życie – mężczyzna, na którego w każdej sytuacji mogę liczyć.
ujawnił nasze talenty, więc wiemy kto i czym będzie się zajmowć podczas organizacji kolejnych podróży. I tak obecnie oboje z Te. wyszukujemy miejsca do zwiedzenia, ale to ja pakuję plecaki i załatwiam sprawy formalne typu ubezpieczenia, wizy; Te. natomiast rządzi na trasie.
pokazał, że warto improwizować. Mimo że mieliśmy plan podróży, nie trzymaliśmy się go ściśle. Po drodze odnajdywaliśmy ciekawsze atrakcje, czasem coś nam polecano (np zamek w Predjamie).
udowodnił, że podróżowanie spaja ludzi. Przez te trzy tygodnie trochę się zżyliśmy. Nadal utrzymujemy ze sobą kontakt, a Dexter wciąż z nami podróżuje, mimo że przybył nam mały, czasem dość kłopotliwy pasażer 😉
pokazał, że warto wyjść ze swojej strefy komfortu. Dużo bardziej docenia się takie małe przyjemności, jak ciepłe łóżko, stały dostęp do internetu, niespieszny prysznic.
uzmysłowił nam, że świat jest wielki, różnorodny i piękny. I teraz wciąż nas korci, żeby odkrywać nowe miejsca.
dostarczył cudownych wspomnień. Eurotrip to coś, co się już nigdy więcej nie powtórzy. Bo, jakkolwiek to brutalnie zabrzmi, byliśmy młodzi i bez dziecka – pełna spontaniczność, brawura, minimalizm. Podróżowanie z dzieckiem wygląda inaczej, a podróżować bez Miszy nie chcemy. Patrząc na ten ogrom dobrodziejstw, jakie otrzymujemy z podróżowania, chcę, aby mój syn również był ich beneficjentem. Nawet jeżeli wiąże się to z utrudnieniami dla nas.
jest dowodem na to, że marzenia się spełniają. Trzeba tylko wziąć sprawy w swoje ręce.